خشایار اعتمادی خواننده موسیقی پاپ با انتقاد از وضعیت فعلی بازار موسیقی گفت: طی ماه های گذشته آثار مختلفی را تولید و برخی از آنها را منتشر کرده ام اما در اتمسفر فعلی موسیقی از بازار گرفته تا عرضه و تقاضا دیگر تمایلی به فعالیت مستمر ندارم.

وی با اشاره به اینکه موسیقی پاپ در ماه های اخیر به لحاظ ساختار آن قدرت و کیفیت گذشته را ندارد، توضیح داد: بازار موسیقی پاپ به یک فروشگاه اسباب بازی تبدیل شده و اهالی حرفه ای موسیقی از مخاطب گرفته تا هنرمند را به حاشیه کشانده است. در چنین شرایطی تقاضا کم و فعالیت های ما نیز کمتر شده و ناگزیریم به امور دیگری بپردازیم.

اعتمادی ادامه داد: موسیقی که ما اولین پایه گذارانش بودیم از سال ۸۰ شروع شد و در این دهه بسیار محکم به فعالیت خود ادامه داد اما از سال ۹۱ روند نزولی پیدا کرد و آثار بی کیفیت نبض بازار و مخاطب را از آن خود کرد و دیگر هیچ انگیزه ای برای من و هم نسلانم پدیدار نشد. خشایار اعتمادی دیگر فقط برای این می خواند که یادش نرود چه کسی بوده و از کجا وارد موسیقی شده است.

این خواننده موسیقی پاپ با انتقاد از وضعیت عرضه آثار باکیفیت گفت: وقتی یک اثر تولید شود اما به شکلی برای مخاطبان معرفی شود که کمتر مخاطبی آن را بشنود خواننده باید خودش و اثرش را به با هر ضرب و زوری به مخاطب بشناساند. البته در این میان مخاطبان خاصی هم وجود دارند که همچنان شنونده کارهای ما هستند و ما نیز با شور و اشتیاق آنهاست که کاری را تولید می کنیم اما باید بپذیریم در فضای کنونی جای ما نیست و بهتر است در همین گوشه و کنار مشغول باشیم.

خواننده آلبوم «تو محکومی به برگشتن» در بخش دیگری از صحبت های خود با اشاره به شرایط دشوار اجرای زنده اظهار کرد: اجرای زنده هزینه های بسیار زیادی دارد که یا من باید با سرمایه شخصی برای برگزاری آن اقدام کنم یا از اسپانسر استفاده کنم. در سیکل برگزاری کنسرت، برخی خواننده ها وارد بازی هایی می شوند که من خوشم نمی آید و ترجیح می دهم برای خودم کاری را تولید کنم تا بخواهم در این جریان منفی حضور داشته باشم. من در این چند سالی که مشغول به فعالیت در عرصه موسیقی هستم بیش از ۵۰ قطعه تولید کرده ام که وقتی به آنها نگاهی می اندازم می بینم هرکدام دارای شخصیت و چارچوبی است که هم در حوزه ترانه، هم ملودی و هم تنظیم حرف هایی برای گفتن دارند.

اعتمادی اضافه کرد: من به خواسته مخاطبان امروزی موسیقی پاپ احترام می گذارم و سعی می کنم در فضایی مشغول به کار شوم که مخاطبان خاص شنونده آن هستند. گرچه من در سال گذشته ۶ تک آهنگ در فضای مجازی منتشر کردم اما می دانم انتشار قطعه ها به دلیل سیکل بسیار پرعیبی که در معرفی آثار موسیقایی وجود دارد فقط برای من هزینه داشته است ولی باز هم ترجیح می دهم شخصیت هنری خودم را حفظ کنم و در عین احترام به عزیزانی که کارشان با استقبال مخاطب رو به رو شده، به کارهایی بپردازم که خودم آنها را دوست دارم.

این خواننده تصریح کرد: اقتصاد موسیقی در اوضاع و احوالی است که اصلا مشخص نیست چه اتفاقی در آینده می افتد. من هم دوست ندارم خواننده ای باشم که بعد از یک سال پرکاری به یک باره از ذهن مخاطبان فراموش می شود. من دوست دارم کنسرت برگزار کنم و اتفاقا در یکی دو سال اخیر اقداماتی انجام دادم اما وقتی دیدم شرایط برگزاری کنسرت هم برای من و هم برای اسپانسر مناسب نیست مردد شدم. وقتی کنسرت های باکیفیت جای خود را به اجراهایی داده که مخاطب در آن فقط حرکات نمایشی، نور، جیغ، فریاد و صدای بیرون آمده از لپ تاپ می بینند و می شنود پس دیگر جایی برای من و امثال من وجود ندارد. اینها دردهای بسیار عمیقی است که بعید می دانم کسی به فکر التیام آنها باشد.

وی در پایان عنوان کرد: در کشورهای دیگر خوانندگان پیشگام به دلیل حمایت های معنوی و مادی مناسبی که از سوی تهیه کنندگان انجام می گیرد همواره روی صحنه حضور دارند زیرا تهیه کنندگان تلاش می کنند با در نظر گرفتن تمام سلیقه ها کنسرت برگزار کنند اما در کشور ما نه تنها این موضوع اتفاق نمی افتد بلکه هر روز شاهد تبلیغات تحقیرآمیزی در حوزه موسیقی هستیم که اتفاقا به دل خیلی ها هم می نشیند. من هم خواننده ای نیستم که مایل باشیم کارهایم از استاندارهایی که برای خودم دارم، پایین تر بیاید. من «هیت» شدن را زمانی دوست دارم که گنج استاد و رنج خویش برده باشد.